TBS ADVIES UIT PURE WILLEKEUR

Client werd tijdens het uitgaan in Rotterdam door een vrouw aangesproken met de vraag of zij ook een “frietje” mocht. Hij stond buiten op straat te genieten van zijn zo juist gekochte zak friet en werd prettig verrast door de dame die kennelijk in een vrolijke bui aandacht wilde en trek had in zijn friet. Al etende werden de twee agressief benaderd door de kennelijk dronken vriend van de vrouw en ontstond er een felle woordenwisseling. Het bakje friet werd uit de handen van client geslagen waarna hij vervolgens, van de jaloerse man , zelf rake klappen kreeg. Client trachtte zich te verdediging doch werd direct geconfronteerd met meerdere personen die hem tegen het raam van een kroeg duwden. De portier van de kroeg verklaarde later dat hij bang was dat de man door het raam naar binnen werd geslagen. Op de camerabeelden was het geweld tegen client duidelijk zichtbaar. Hij was in de minderheid en werd flink aangepakt. Geen kans om te vluchten en geen kans om zich te verweren.

Wat zich vervolgens afspeelde is niet op camerabeelden te zien. Client zou volgens de rechtbank een mesje hebben gepakt en 1 maal uitgehaald hebben richting een van zijn belagers. Het kon niet anders dan dat dat door hem was gebeurd nu er verder niemand in de directe omgeving van het slachtoffer stond. Het slachtoffer overleed als gevolg van een slagaderlijke bloeding.

Naar aanleiding van gedragsdeskundige onderzoek concludeerde de psychiater (in de rechtbank fase) dat er bij client, nu hij jaren een stabiel gezinsleven had en tevens een vaste baan, geen sprake was van een stoornis die zijn handelen die avond beïnvloed zou hebben. De psycholoog was van mening dat er sprake was van een narcistische persoonlijkheidsstoornis en adviseerde een psychiatrische behandeling in een open setting. Omdat het (evidente) noodweer- cq noodweer exces verweer van client niet werd gehonoreerd door de rechtbank werd er appel aangetekend. Circa 2 jaar later adviseerde de psycholoog, nu in samenspraak met de psychiater, in een aanvullende rapportage dat nu client tot twee maal toe betrokken was bij een vechtpartij in de PI er kennelijk sprake was van een “patroon” en dat er daarom nu TBS met dwangverpleging moest worden opgelegd. Client en ondergetekende waren woedend en verbaasd. Een draai van 180 graden. Eerst geen stoornis van betekenis en dan na een slecht gesprek met dezelfde psycholoog ineens een advies van TBS met dwangverpleging. Uiteraard had client enorme spijt dat hij met een gesprek en nader onderzoek had ingestemd. Opzet en insteek van het aanvullende onderzoek was immers gericht op de nadere onderbouwing van de emotionele toestand waarin client was geraakt naar aanleiding van de aanval op de tegenpartij. Over een mogelijke impuls doorbraak ingegeven door emoties werd echter nauwelijks gerept. Alles was gericht op een “opname” al dan niet vrijwillig.

Op de dag van het pleidooi hebben wij besloten het hoger beroep in te trekken. Terwijl intrekking op zo’n laat tijdstip formeel niet kan heb ik het Gerechtshof te Den Haag, in een lang pleidooi, toch weten te overtuigen van het feit dat het OM geen belang had bij continuering van het door ons ingestelde hoger beroep . Het algemeen belang was daarmee niet gediend nu de officier niet in beroep was gegaan en de slachtoffers reeds van hun rechten gebruik hadden gemaakt.

Het OM kan zich niet neerleggen bij de (unieke) uitspraak van het Hof en heeft inmiddels cassatie aangetekend.

Wordt vervolgd……

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Arthur van der Biezen
Strafrechtadvocaat bij Van der Biezen advocaten

Pin It on Pinterest

Share This