Monsters

Laatst kreeg ik weer eens de standaardvraag die elke strafrechtadvocaat voor zijn kiezen krijgt “hoe kun je mensen verdedigen waarvan je weet dat ze een ander hebben gedood?” Hierop gaf ik het antwoord dat ik inmiddels al vele keren heb gegeven; ik verdedig niet de daden, maar sta de persoon achter de verdenking bij. Er moet, of hij het nu gedaan heeft of niet, ook ruimte zijn voor de verdachte om zijn kant van het verhaal te kunnen vertellen.

Wanneer ik dan ook nog eens vertel dat ik veel zaken doe waarin Tbs een rol speelt, worden de ogen vaak nog groter. “Sta je zelfs deze monsters bij” lees ik dan in hun ogen. Ik raak dan al snel verzeild in gesprekken of ik bang ben als ik bij cliënten op bezoek ga, en of ik wordt beveiligd. Ik probeer in dit soort gesprekken altijd duidelijk te maken dat het niet zo is dat de mensen die achter de tralies zitten hele andere mensen zijn dan de mensen die vrij rondlopen. Een Tbs-gestelde is geen monster die nooit meer in de maatschappij kan functioneren; dat is iemand waarbij een psychiatrische stoornis is vastgesteld die een (ernstig) strafbaar feit heeft begaan. Het strafbare feit waarvoor iemand de Tbs opgelegd heeft gekregen is vaak het gevolg geweest van een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Het is niet zo dat een Tbs-gestelde de neiging heeft zomaar iemand wat aan te doen. Een beeld wat kennelijk wel bestaat. Anders zou ik deze vragen niet zo vaak krijgen.

Mijn gesprekspartner vroeg me waar ik voldoening uithaalde. Mijn antwoord was; wanneer ik verschil heb kunnen maken in een zaak. Mijn gesprekspartner haakte hierop direct aan door te insinueren dat dit dan het geval zou zijn wanneer iemand wordt vrijgesproken die het heeft gedaan. Mijn antwoord was anders en verbaasde haar. Ik vertelde dat cliënten inderdaad weleens worden vrijgesproken terwijl ze “het” hebben gedaan maar dat dit niet persé de zaken zijn waar ik voldoening uithaal.

Het zijn vaak de zaken die op het oog weinig betekenisvol lijken, maar waarin ik voor client een enorm resultaat heb bereikt die me voldoening geven. Ik vertelde haar dat een van mijn cliënten in afwachting was van plaatsing in een Tbs-kliniek. Hij had te horen gekregen dat hij in Groningen zou worden geplaatst. Dit zou voor hem betekenen dat zijn moeder, een wat oudere vrouw, niet langer bij hem op bezoek kon komen vanwege de afstand. Dit zou anders zijn wanneer hij in Venray geplaatst zou worden.

Client keek terug op een duistere tijd, voelde zich inmiddels weer wat beter en beschouwde zijn moeder als zijn enige steun en toeverlaat. Ook de moeder van client heb ik gesproken en had er veel verdriet van dat zij haar enige zoon niet langer zou kunnen zien. Zij had zich er allang bij neergelegd dat zij haar zoon mogelijk nooit meer in volledige vrijheid zou zien, maar trok zich op aan de wekelijkse ontmoetingen en gesprekken met hem. Gesprekken over alledaagse zaken waarbij de wisseling van personeel, en kooktips de revue passeren. Een moeder met een warm hart die, net als moeders in het algemeen, heel veel van haar kind houdt.

Ik ben in overleg getreden met de afdeling die de plaatsingen van Tbs-gestelden regelt. Ik heb verzocht client aan te melden voor Venray en niet Groningen om het verdere Tbs-traject met een positieve start te kunnen laten beginnen. Uiteindelijk is hiermee ingestemd en is client aangemeld voor de kliniek in Venray. Zowel client als zijn moeder sprongen een gat in de lucht toen ik hen dit vertelde.

Dit is zo’n zaak waar ik voldoening uit heb gehaald zo deelde ik mijn gesprekspartner mede. Wanneer ik niets had gedaan was client namelijk in Groningen geplaatst. De reactie van mijn gesprekspartner verbaasde mij niet, namelijk “als hij zijn moeder had willen blijven zien dan had hij het maar niet moeten doen”. Toen ik mijn gesprekspartner vroeg of zij als moeder van een zoon hetzelfde zou denken wanneer háár zoon vast kwam te zitten bleef het echter stil.

 

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Wendy Alberts
Strafrechtadvocaat bij Knoester Van Der Hut Alberts & Korteling Advocaten

Pin It on Pinterest

Share This