mijn verhaal ‘Vandaag ben ik tien jaar vrij’ – Y.M.P.

13 maart is een zware beladen datum voor mij en vooral ook voor mijn familie. Het is de dag die mij eraan herinnert dat ik met niks anders dan een blauwe vuilniszak omstreeks half 4 de penitentiaire inrichting verliet. Nooit eerder deelde ik ook een foto van mijn tijd in detentie maar, deze foto is echt gemaakt in de gevangenis.

Ik wist dat de gevangenis niet mijn plek was. Daarmee zeg ik niet dat ik mijzelf te goed voel voor die plek maar, ik wist altijd dat dit niet mijn eindbestemming was. Het fysiek opgesloten zitten was een tijdelijke situatie. Men vraagt me ook altijd wat ik met de tijd heb gedaan. Ik heb mijn tijd gespendeerd aan boeken lezen, dromen en plannen maken om nooit meer in de gevangenis terecht te komen.

Woensdag 13 maart om 4 uur kwam ik thuis aan en voor het eerst in twee jaren kon ik huilen. Het was jaren waarin ik elke emotie omzetten in focus. Die avond ging ik sushi eten met mijn moeder en ik zag hoop in haar ogen. Dezelfde hoop die ik zag tijdens mijn proces en elke dinsdag dat zij op bezoek kwam bij mij. Haar zoon is gemaakt voor meer dan een leven in een gevangenis.

Ik koos voor kunst en cultuur als mijn nieuwe leven en gaf gehoor aan de artiest in mij die er al vanaf mijn geboorte in zat. Ik ging naar workshops en begon het leven te creëren wat ik voor ogen zat. Met een eerste kind op komst zag ik geen enkele weg meer terug naar de criminaliteit.

Ik maakte binnen no time naam binnen de spoken Word scène. Organiseerde events en werd onbewust een community leader. Het voelt soms onwerkelijk om te zeggen maar de afgelopen 10 jaren waren een film voor mij. Ik was straat en straat arm en ik wist dat ik met mijn pen en papier het leven van mij en mijn familie kon veranderen.

Ook ontmoette ik ontzettend veel toffe makers en vanaf dat punt werd productiehuis FLOW een feit. Een productiehuis voor mensen met een rugzak net zoals ik. Ik heb de laatste 10 jaren mijzelf ingezet om jongeren van de straat bestaansrecht te geven. Wij zijn niet onze fouten wij zijn mensen die gewoon leren op een andere manier.

Ik heb ook echt besloten dat 13 maart geen trieste dag meer is. 13 maart is een CELEBRATION. Het is een dag van reflectie en tegelijk een dag van liefde, doorzettingsvermogen en vooral een dag van verbinding.

Waar heb ik dit allemaal voor gedaan ? Ik wilde mijn mama trots maken en ik wilde mijn kinderen een voorbeeld geven die ik zelf nooit heb gehad. Ik wilde de wereld laten zien dat de straat zoveel mooier is dan hoe het geportretteerd wordt in de media. Het bovenstaande je allemaal gelukt. Ik dank een ieder voor de support die ik de afgelopen 10 jaar heb ontvangen en op naar het naar 20 jarig jubileum.

Maar nu moeten we ook door en dat betekent dat de film nu een deel twee krijgt. De film start op 25 maart in de doelen Rotterdam met mijn nieuwe voorstelling genaamd S3VEN. Ik heb mijn leven aan de kunsten gegeven en wil daarmee een toon raken zodat mijn kinderen en de volgende generatie kan zien dat hard werken en geloven in jezelf werkt. Voor het eerst maak ik zelf de muziek en man man man er staat wel wat druk op mij. Gezonde druk wel !!! Een mens meet je aan de keuzes die hij of zij maakt en ik heb gekozen voor kunst en ik heb gekozen om de straat naar de hoge kunsten te brengen.

www.rpho.nl/YMP

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Sjoerd van Berge Henegouwen

Dit artikel is van www.rpho.nl/YMP

Pin It on Pinterest

Share This