Gedetineerde Briddiman

BÁÁÁM EN TOEN WERD IK PAPA TIJDENS MIJN DETENTIE

Ik bel m’n meisje en ze zei: ‘’Ik moet je wat vertellen’’.
Ik zei: ‘’Wat dan?’’
Zij zei: ‘’Ik ben zwanger!’’
Zóóóh, ik was in shock, ik zit vast.
Wat moet ik doen, wat kan ik doen. Nu & in de toekomst?

1. Ik moet verantwoordelijkheid nemen.
2. Ik kijk waar ik m’n meissie in kan ondersteunen.
3. Ik moet een fysieke vader zijn, niet alleen op papier.

Ik schrijf een brief naar mijn casemanager en leg hem deze situatie uit, in verband met de erkenning van mijn prinsesje.
Alles op papier? Oke! Nu kan ik door.
Papa is onderweg, ik moet zorgen voor een stabiele toekomst.
Inmiddels is mijn prinsesje er en heb ik meer stimulans gekregen om mijn tijd niet in rook op te laten gaan. Ik zit geïsoleerd, ik mis vele ontwikkelingen.
De acht uurtjes bezoek per maand + de telefoon op de afdeling geven mij de kans om mijn relaties in stand te houden. Ik krijg het idee & gevoel dat ik er toch ben, de ontwikkelingen krijg ik mee & de liefde kan worden gedeeld. Ik zit binnen maar ik leef naar buiten.

BzT (Bezoek zonder toezicht)

Een condoom vind ik sowieso niet fijn, maar ik heb er ook goed over nagedacht. Ik wilde papa worden en wist dat ik geen risico’s liep op soa’s, hiv of erger.
Beter voorkomen dan genezen!

 

 

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Pin It on Pinterest

Share This