Voorbestemd

Zijn lege betraande ogen kijken achterom.
Voor hen groene weiden.
Bloeiende bloemen.
Vredige wateren.
En een gloeiende zon.
Alleen gaat dat allemaal aan hem voorbij.
Geen spoor van geweld of verzet.
Alleen maar vrede en rust.
Om zijn mond spelen de eeuwige vragen:
Waarom ben ik geboren?
Waarom gaat mijn leven zo?
Waarom gebeurt dit in mijn leven?
Waarom zoveel pijn en verdriet?
Waarom moest het zo?
Wat voel je echt?
Waar kan je me nog meer raken?
Waarom…?
Zonder enig verwijt, maar wel vragen.
Ik weet het niet, maar wil ik het wel weten?
Ik heb nu nog geen antwoord.
Hij wel…

Jan