GEDICHT – 100 dagen deel 2 

Ooit een gedicht geschreven 100 dagen binnen

Nu 318 dagen verder nog steeds H.v.B. bijna buiten zinnen

nog zeker 6 maanden te gaan, m’n cel is kamer geworden

P.I. Leeuwarden, m’n etablissement maar de bel is blijven bestaan

De bomen het blad verloren, de nieuwe knopen net als vorig

jaar er weer aan, zondag naar de kerk god wanneer laten ze me gaan

vandaag weer voorbij is het er 1 minder of 1 erbij

er komt een dag dan laten ze ook mij gaan, wat zal ik dan zijn zo blij

Zit hier het langste velen zien komen en velen zien gaan

sommige vaker teruggekomen ben jij ook weer hier is dan de vraag

nee ben hier nog steeds niet omdat ik heb hier zoveel plezier

nooit meer 1 dag binnen zeg ik vaak maar als je die kans niet krijgt

om dat te laten zien, ben je net als ik de sjaak

In het H.v.B. zijn wij allen verdachte, na 418 dagen voelt het als afgestrafte,

sommige konden het niet verdragen, volhouden is wat ik moet

niet alleen voor mijzelf maar zeker voor mijn kinderen en inmiddels kleinzoon,

lopend kom ik hier uit zeker niet gedragen.

Buiten wel – Breken nooit