Alleen

Ik zit hier zo alleen, maar toch met iedereen.
Ik mis de kleinste dingen van thuis.
Te denken valt aan het schoonmaken van mijn gootsteen.
Ook mijn vrouw mist dat, maar toch kwam die dag dat ik verdween.

Helemaal alleen met mijn twee kids staat ze daar dan, alleen.
Hoe ga ik mijn leven oppakken en mijn kinderen dit later uitleggen.
Wat moet er gebeuren, een fenomeen?

Ik ben altijd vriendelijk en toch ben ik in de gevangenis beland, waar ik elke dag moet pitten. Want ja, ook ik heb mijn billen gebrand en dan moet je op de blaren zitten.
Het werd zo vaak gezegd, spijt komt later, maar ik trok me daar niks van aan.
Voor mijn gevoel is niet alleen dit gebouw maar ook de tijd aan het stilstaan.

Maar geloof me, als ik buiten ben dan zal mijn gezin mij nooit meer kwijtraken.
Al doe ik het alleen voor de groentesoep van mijn vrouw, die altijd o zo lekker smaakte.

Mees