ACHTERBLIJVER – Mounia uit Den Haag
VERTEL EENS OVER JEZELF
Goedendag gedetineerden en achterblijvers, mijn naam is Mounia. Ik ben 36 jaar en woonachtig in Den Haag. Ik werk fulltime als tandartsassistente.
WIE KEN JIJ IN DENTENTIE?
Mijn man zit in detentie, al een lange tijd, ik zal niet vertellen hoe lang precies. Wij waren al getrouwd voordat hij vast kwam te zitten, achterblijver worden was voor mij geen keus. Wel is het een keus om bij iemand te blijven of bij iemand weg te gaan. Mijn man en ik hebben ook kinderen en mede daardoor blijf ik bij hem, natuurlijk ook omdat ik zielsveel van hem houdt, maar als je achteraf achter een ‘dubbelbestaan’ komt, dan voel je je toch bedrogen. Inmiddels zijn we al een lange tijd verder en hebben we dit achter ons gelaten, we focussen op de toekomst.
HAD JE VERWACHT DAT JE MAN IN DETENTIE TERECHT ZOU KOMEN?
Nee. Zoals hierboven genoemd kwam ik erachter op het moment dat hij opgepakt werd, zelfs een tijd daarna kreeg ik nog geen antwoorden op mijn vragen en voelde ik me erg alleen, geen begrip van familie of vrienden. Die zeiden: ‘Je kan niet zeggen dat je dit niet aan zag komen.’ Ik zag het niet aankomen. Mijn man had dus zogezegd een ‘dubbel leven’. Hij wilde zijn gezin niet betrekken in bepaalde zaken, wat ik deels kan begrijpen, maar in een huwelijk hoor je alles van elkaar te weten, dat heeft mij gekwetst. Waarom ik hier zo open over ben, omdat ik veel gesprekken met andere achterblijvers heb gehad en ik merk dat velen in mijn situatie hebben gezeten of zitten.
KRIJG JE STEUN VAN JE EIGEN FAMILIE OF ANDERE VRIENDEN/VRIENDINNEN VAN HEM?
Inmiddels van mijn en zijn ouders wel, in het begin werd ik natuurlijk scheef aangekeken terwijl ik niks had gedaan. Ik zat toen der tijd al in een lastige periode en daardoor voelde ik me nog bozer. Een paar van mijn goede vriendinnen weten het, maar lang niet iedereen, in onze cultuur zijn er veel babbelaars.
HOE ZIEN JULLIE DE TOEKOMST ALS MAN EN VROUW VOOR JE, NA DETENTIE?
Ik hoop rooskleurig. Inmiddels ben ik al gewend aan de situatie, maar ik mis een steunfactor in onze relatie betreft de kinderen. Ze krijgen vragen en ook vanuit school, kinderen uit hun klas. Ik kan niet wachten tot hij weer bij ons is, zodat we de draad weer kunnen oppakken.
VALENTIJNSDAG KOMT ERAAN, HOE IS DIT ALS ACHTERBLIJVER?
Voor detentie vierden wij geen Valentijnsdag, maar sinds hij in detentie zit wel. We sturen elkaar deze dag lange brieven en ik stuur hem een fotokaart van onze mooie herinneringen samen.
BEN JE ROMANTISCH?
Ik eerlijk gezegd niet, mijn man wel. Voor detentie bracht mijn man vaak bloemen mee of gingen we uiteten.
HEB JE GOEDE VOORNEMENS VOOR DIT JAAR?
Ik doe niet aan goede voornemens, ik leef altijd zoals ik wil leven. Ik voed mijn kinderen op zoals mijn man en ik dat willen, ik volg mijn geloof en mijn hart en dan moet het altijd goedkomen.
WAT ZOU JE WILLEN ZEGGEN TEGEN ALLE ACHTERBLIJVERS?
Denk niet dat je het allemaal zelf kan, schaam je niet om hulp te zoeken, ik heb zelf veel mooie mensen leren kennen in dit proces en wie weet wat je van elkaar kan leren.